Ρινίσματα ή το μανιφέστο της κούρασης

I .

Κουρασμένως γενικώς
η Πλήξη
η Αηδία
Spleen
και Φρίκη

Κάτι
βαρύ
στριφνό
άσχημο
βίαιο

βαραίνει
τους Ώμους
του
Υπάρχοντος

η γνώση
.
κρυφή
.
στα κρυφά
ξερογλείφει
ενα κομμάτι
συνείδησης


ξέρω
η ζωη
ειναι
ά-σκοπη
αλλά δεν μπορούμε
να κάνουμε αλλιώς
άλλωστε
θα βαρεθούμε
μια μέρα
-ευτυχώς-
όλη αυτή
τη θλίψη

θα πεθάνουμε
έτσι κι αλλιώς
ίδια
όπως ζούμε
έτσι κι αλλιώς
.

κι εκείνο το όμορφο
ταξίδι
που όλο
γουργουρίζει
στο μυαλό
.

η μυρωδιά
της φυγής
που εξασθενεί
στην αδυναμία
του χώρου
του χρόνου
του γιατί
και με ποιόν

κι άνθρωποι
πάντα κακοί
σκαρφίστηκαν
σφαγιαστικά
τούτο το βάσανο
των εξονυχιχτικών
σχέσεων
ανθρώπου
με
άνθρωπο

τρομαχτική
κι αφόρητη
ανωμαλία


πλέγμα ενοχών
αγάπης
θυσίας
πίκρας
και
οιμωγής


να τι είναι ο άνθρωπος


ΙΙ.

Έχω κουραστεί γενικώς
κι όλα μοιάζουν
να δυσκολέυουν
όλα γίνονται
όλο και πιο
δύσκολα

ένα φιλί
μια αγκαλιά
ένα συναίσθημα
ενα σ΄αγαπώ
απρόφταστο
αληθινό
ασυνόδευτο
λέξεων
και
κινήτρων

τα σ αγαπω
που δεν καλύπτουν
τους εγωισμούς
πεθαίνουν
πρόωρα
όμοια
νεογνα
ειδικών
παθήσεων

κι
μοναξιά
εξακολουθεί
η μοναξιά πρωτεύει
αφόρητα
αλάνθαστη
αφού δεν
συνομιλεί
αλλά χάσκει
η μοναξιά
πάντα εκεί

η μοναξιά είναι πάντα εκεί
.

όταν πίνεις τον πρωινό καφέ
στη συγχορδία
στο λα μινόρε
στο παιχνιδι με τον έφηβο το απογευμα
στο πληθος που τριγυρνα
αμεριμνο
χοάνη μεγαλειώδους ανοησίας

η μοναξιά επιμένει
η μοναξιά είναι το καταφύγιο της
ήρεμης θλίψης

το τίμημα της θέλησης
για μάταιους
εκκοινωνισμούς

πριν το λόγο είναι η μοναξιά
πριν τη μοναξιά είναι η θλίψη.

μετά
μόνο η νεκρική ακαμψία
του θανάτου,
η
παρουσία
αυτού
που
λείπει

ΙΙ. 1/2

Τη διεστραμμένη επινόηση των σχέσεων
θα επιβουλεύεται η ζωή
τα θέλγητρά της βίαια
θα αποσπάσουν
την μονιμότητα
του είναι

γυναίκες
.
επαφές
.
γνωριμίες
.
σχέσεις
.

όλες θα 'ρθουν
σποραδικές
προσωρινές
όμορφες σαν αεράκι
στην καλοκαιρινή κάψα
του απομεσήμερου

σαν μαύρισμα
ξανθού
κοριτσιού

σαν ζεστή αμμουδιά
που πάντα θα φευγει
τον χειμώνα

κι όλες
οι άλλες
οι άπειρες
στιγμές
που απομένουν

κορόιδα
της θλίψης
απομένουν
απομένουν
απομένουμε
.


άλλωστε
γιατί
νομίζεις
ότι υπάρχουν
παιδιά
;

για να αρθεί
το διακίωμα
του προσωρινού
με μια επίφαση
βιολογικού
κύρους
.

ρινίσματα γλυκιάς ζωής

ΙΙΙ.
Είμαι τόσο κουρασμένος γενικώς
τα πόδια μου πονούν
απο τη φρικη

θα θυμηθώ
να επιστρέψω
σκοτεινός

είμαι τόσο κουρασμένος
γενικώς...