Για την Ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου

του Άρη Δ. Τσιούμα

Στην έξαρση της δημιουργίας των εθνών-κρατών ο Πανσλαβισμός όριζε την ένωση των νοτίων Σλάβων της Βόρειας Βαλκανικής σε ένα κοινό κράτος, την Γιουγκοσλαβία, όπως κι έγινε.

Σερβία, Μαυροβούνιο, Κροατία, Σλοβενία, επαρχία του Βαρδάρη, Βοσνία Ερζεγοβίνη και Κοσσυφοπέδιο αποτελούσαν την ενωμένη και δεσπόζουσα στον Βαλκανικό χώρο, σοσιαλιστική μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, Γιουγκοσλαβία.

Παρά το γρήγορο διαζύγιο του Τίτο από τον στενό έλεγχο της σταλινικής Σοβιετικής Ένωσης, η Γιουγκοσλαβία αντέχει ανάμεσα στους δύο πόλους που συνθέτουν την ψυχροπολεμική περίοδο.

Όμως ο πάταγος ενός κόσμου που καταρρέει, με τα γειτονικά κράτη της Γιουγκοσλαβίας να αλλάζουν δραματικά δεν θα αφήσουν στο απυρόβλητο την Ενωμένη πατρίδα των Σλάβων.

Όπως και στην Σοβιετική Ένωση οι εθνικισμοί που είχαν μπει στην άκρη -με βία και αίμα όπως πάντα- μπροστά στην προσπάθεια για την επιβολή ενός νέου σοσιαλιστικού κόσμου χωρίς ισχυρά σύνορα μεταξύ των ομοιδεατών τώρα ανακάμπτουν και βγαίνουν δυναμικά στην επιφάνεια.

Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν και κυρίως οι πάντα ανυπότακτοι Τσετσένοι στην Ρωσία και εμφύλιος πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία.

Ανεξαρτητοποίηση των Σκοπίων, της Σλοβενίας της Κροατίας και έπονται κι άλλοι.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού οι Αμερικάνοι -αφού καταλαγιάσουν οι πανηγυρισμοί της πτώσης- ρίχνουν μια καλύτερη ματιά στον παγκόσμιο χάρτη αφού νέες προοπτικές ανοίγονται μπροστά τους. Μολύβια και σβηστικά στην κλίμακα, βόμβες και όπλα στην πραγματικότητα παίρνουν θέση πάνω από τα κεφάλια των λαών που είχαν κρύψει τους ουρανούς όπως και τις ζωές τους για 50 χρόνια πίσω από το “σιδηρούν παραπέτασμα”.

Οικονομικοί και πολιτικοί όροι επιβάλλουν την καρατόμηση των λαών των Βαλκανίων.

Η νέα γεωπολιτική στην περιοχή όπου η σημαντικότητα της καθορίζεται από την θέση της σαν δρόμος ένωσης της Μ. Ανατολής με την Ευρώπη και την Αμερική, αλλά και σαν μαλακό υπογάστριο της συνεχώς ενδυναμούμενης Ρωσίας ορίζεται πλέον οριστικά από την διεθνή ελίτ, γι' αυτήν λοιπόν η δημιουργία προτεκτοράτων στην Μ. Ανατολή και στα Βαλκάνια είναι μονόδρομος.

Τα σχέδια πρέπει να είναι ολοκληρωμένα και να μην έχουν κενά. Η διαμόρφωση του σύγχρονου ξεστρατισμένου “δρόμου του μεταξιού” θέλει μια ισχυρή διακτατορία στο Πακιστάν να ελέγχει τις φονταμενταλιστικές ακρότητες του μουσουλμανικού πληθυσμού, ένα Ιράκ διασπασμένο με την ίδρυση ενός Κουρδιστάν φόρου υποτελές στους Αμερικάνους, μια Ελλάδα πιστό σύμμαχο του Ευρωατλαντικού κεφαλαίου, μια εθνικιστική πηγή προβλημάτων στα Βαλκάνια που θα ακούει στο όνομα Μεγάλη Αλβανία με άμεση επιρροή στα Σκόπια, και ένα ξεκάθαρο προτεκτοράτο, το Κόσοβο. Όσο αφορά στη Σερβία αυτή πρέπει να απομονωθεί εξ' ολοκλήρου σαν ο μοναδικός φυσικός σύμμαχος της Ρωσίας στην περιοχή. Τελικός στόχος φυσικά δεν είναι άλλος από την ίδια την απομόνωση της Ρωσίας.

Η ανεξαρτητοποίηση και φυσική προτεκτορατοποίηση του Κοσόβου είναι το κερασάκι στον πόλεμο του 1998, ένα χρόνο μετά την ιστορική απόσχιση από την Σερβία του Μαυροβουνίου, της περιοχής που πριν ένα περίπου αιώνα ήταν η πρώτη που ενώθηκε με τους Σέρβους στον αγώνα ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία αρχικά και στην δημιουργία του Ενωμένου βασιλείου των Σλάβων αργότερα.

Μια ματιά στην πολιτική ιστορία και διεθνή γεωπολιτική της περιόδου της Γαλλικής Επανάστασης απ' την άλλη μεριά θα καταδείξει την ομοιότητα των εκσυγχρονισμένων μέσων της παγκόσμιας καπιταλιστικής ελίτ με παλιότερες διαδικασίες εγγενής στο πνεύμα της επιβολής γεωπολιτικών επαναχαράξεων.

Μετά την ήττα του Λουδοβίκου ΙΔ΄να κατακτήσει την Ευρώπη ιδρύονται από τους συμμάχους κράτη προτεκτοράτα (π.χ. Ελβετία κ.α.) στο μαλακό υπογάστριο της Γαλλικής Αυτοκρατορίας με σκοπό να λειτουργήσουν σαν ανάχωμα στις εν δυνάμει επεκτατικές τάσεις των Γάλλων. Αυτές θα επανεκφραστούν μετά το 1789 και την επίτευξη της Επανάστασης που θα φέρει τελικά τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη στην εξουσία και μαζί το νέο δόγμα που θα ντύσει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους του με τον στόχο της εξαγωγής και επιβολής στην υπόλοιπη Ευρώπη της νεογέννητης ιδέας και πολιτικοοικονομικής διάρθρωσης, της Δημοκρατίας και του φιλελευθερισμού.

Η συγκυρία λοιπόν μπορεί να θέλει αυτήν την στιγμή να τροφοδοτηθούν τα σχέδια των εθνικιστών Αλβανών για μια Μεγάλη Αλβανία (κυρίως Αλβανία, Κόσοβο, Δυτικά Σκόπια, Τσαμουριά) όμως ο επιτελικός στόχος ονομάζεται pax Americana.

Μοναδική απάντηση στα σχέδια των Αμερικανών και των φίλων τους που κατοικούν στις νέες Βερσαλλίες της Ευρώπης είναι η παλλαική αντίσταση. Η αυτοδιάθεση των λαών -όμορφη έννοια- πραγματώθηκε ιστορικά με δύο τρόπους, ή με το όπλο στο χέρι “όπου ποθεί η Λευτεριά παίρνει σπαθί” ή -επί το πλείστον- με τις πλάτες των υπερδυνάμεων που εκμεταλλεύτηκαν την συγκυρία για να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους. Το γνωστό “διαίρει και βασίλευε”. 

Ένα είναι σίγουρο πάντως, η “ασφάλεια” που παρέχουν αφ' ενός οι συνεκμεταλλευτές και σύμμαχοι του ελληνικού κεφαλαίου στα Βαλκάνια (βλέπε Ευρωπαική Ένωση) αλλά και ο homo economicus που τώρα επιβάλλεται ολικά στο νότιο άκρο της Βαλκανικής ο οποίος επιζητά σαν best friend την Αμερική δεν είναι ικανοί να αντιταχθούν σε οποιοδήποτε σχέδιο επιβολής της διεθνούς ελίτ, είτε αυτό στοχεύει στην διεθνή σκηνή είτε στο εσωτερικό δόγμα των επί μέρους χωρών-κρατών. 

Αφ' ενός γιατί οι πρώτοι αποτελούν άρρηκτο κρίκο της ενώ ο δεύτερος επιθυμεί να είναι το τελευταίο γρανάζι της.

29/07/2008